Καλοκαίρι 2012. Η Κρήτη τον Ιούνιο φάνταζε απλά ένα ξεχασμένο όνειρο. Το ίδιο και τον μισό Ιούλιο. Προς τα τέλη όμως ο Θεός της τσικουδιάς έβαλε το χέρι του και βρέθηκα και φέτος στο αγαπημένο μου νησί. Μόνη αυτή τη φορά. Και λίγο χαμένη. Αλλά η Κρήτη δεν σε αφήνει να νιώσεις μόνη. Υπάρχει πάντα κάτι για σένα σε αυτόν τον τόπο! Κάτι μαγικό. Το δικό μου μαγικό ταξίδι θα το δείτε μέσα απο αυτό εδώ το ημερολόγιο. Καλό σεργιάνι στην Κρήτη μου
Σάββατο 18 Αυγούστου 2012
Μέρα τρίτη - Day no 3
Και κάπου εδώ σρχίζει να στρώνει για τα καλά το πράγμα. Ο αέρας έπεσε, η πανσέληνος ήρθε, το πιο μεγαλειώδες πλάσμα που έχω συναντήσει με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια και μου έκοψε την ανάσα και... οι βόλτες στην γύρω περιοχή άρχισαν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου